Duygularımı mı Yiyorum? Duygusal Bir Yeme Meselesi
Evet, bazen hepimiz Burhan gibi yemeğimizi değil duygularımızı yiyoruz. Şimdi o elindekini bir süre tabağına bırakıp seni düşünmeye davet ediyorum 🧐
Tatsız deneyimlerin yaşandığı bir günün ardından televizyon karşısında yenen koca bir pizzadan daha iyi ne olabilirdi? Ama yanında diyet kola içmiştim dediğinizi duyar gibiyim…
Fizyolojik açlık hissinden bağımsız, yalnızca olumsuz duygularla yanlış bir başa çıkma yöntemi olarak yemeye “duygusal yeme” denir.
Bu yeme davranışı çoğunlukla evde, televizyon karşısında ve bazen gizlice yapılır. Can sıkıntısı” olarak belirtilen, çoğunlukla altında yüzleşilmek istenmeyen bir çok duygunun barındığı yeme davranışına karşı gelmek bazen son derece güçtür. Bunu aşmak içinse önce nedenlerini farketmek gerekli.
Bu yeme davranışı öğrenilmiş bir davranıştır. Altında yüzleşilmek istenmeyen sorunlar, duyguları tanımak ve ifade etmekte güçlük, yüksek kaygı, depresyon, ertelemecilik gibi nedenler yatabilir. Kültürümüzdeki duyguları anlama ve ifade etme eksikliği ise duygusal yemeyi tetikliyor olabilir. ‘’Tabağında yemek bırakma arkandan ağlar” gibi cümlelerle yetiştirilmek ise doymuş olmaya rağmen yemeyi küçük yaşlarda öğretiyor olabilir.
Duygusal açlığı fiziksel açlıktan ayırt edebilmek ve duygusal açlık anında gerçekte yemek yerine neye ihtiyacınız olduğunu anlayabilmek atılacak ilk adımdır. Bu sorunun kendinizde kronik olduğunu ve günlük yaşantınızı etkilediğini düşünüyorsanız bir uzmandan yardım almalısınız. Siz bunları düşünürken ben de bir dahaki yazımda bu ilk adımları atmakta kolaylaştırıcı bazı yöntemleri size anlatayım. Şimdi tabağınızla sizi baş başa bırakayım ve sizin fikirlerinizi yorumlardan okuyayım. Afiyet olsun.
Uzm. Psk. Selin Kahvecioğlu
